İçimdeki Çocuk Şiir

İçimdeki Çocuk

Coştu içimdeki çocuk,
koşuyor kırlarda,
bayır aşağı yuvarlanıyor çimlerde,
kelebeklerle uçuyor,
uğur böceklerine tekerleme söylüyor…
kuşlara eşlik edip, bülbül gibi şakıyor
coştu içimdeki çocuk,
papatyadan taç örüyor saçına.
rüzgarla yarışıyor, bulutlara karışıyor,
Coştu içimdeki çocuk
kasnaklısı göklerde…
Uçan balonlara sevincini asıyor…
Coştu yine deli çocuk,
Hayatla çelik çomak oynuyor,
arada derin bir nefes alıp,
ıslanmış toprakta misket yuvarlıyor,
Yine coştu içimdeki çocuk
Sevgiden dem vuruyor…

Valide

Geçmişte mutlu olan insanlar, yaş aldıkları yıllar içinde hoşnut olmadığı olaylar biriktikçe, geçmişi daha çok yad edip mutlu günlerin anılarıyla mutlu olmaya çalışırlar. Geçmişinde mutsuz olan bireyler bugünü dünden iyi ise maziyi hatırlamak bile istemezler. Oysa kendiyle barışık olan insan, geçirdiği yılların en tepesine çıkar bakar aşağıya, iyisiyle kötüsüyle biriktirdiğim anılar benim diyecek kadar olgundur.